Λίγα λόγια ΑΠΟ τον «Ασφαλίτη-προβοκάτορα» στο Χημείο το 1985 (Μπογιόπουλος=Ψεύτης(Ακόμα πιο αποδεδειγμένα))

Σημαντικό comment απο το βίντεο που δημοσίευσα πριν λίγες μέρες σχετικά με τα ψέματα του «Ριζοσπάστη», και είναι κρίμα να χαθεί στην πληθώρα σχολίων του YouTube.

Γεια σας και από εμένα.
Περίεργο μετά από τόσα χρόνια να βρίσκομαι
μαζί σας για να πω και εγώ τον καημό μου.

Δεν ξέρω καν αν ταιριάζω εδω αλλά και που ταίριαζα ποτέ στη ζωή μου;
Θυμάμαι πολλές φορές τον παππού μου.
Οργανωμένος κομμουνιστής και διαφωτιστής μετά τον δεύτερο πόλεμο τα παλαια εκείνα χρόνια.

Η ζωή του φυλακή και εξορία.
Η οικογένεια του στερημένη από αυτόν.
Τον αντιμετώπιζε σαν κάποιον που έτσι και αλλιώς δεν ήταν εδω. Ήταν αλλού.

Ο ίδιος, σκεπτικός αμίλητος απότομος μακρινός με το χάραγμα της αδικίας πάνω του.
Ποτέ δεν συνθηκολόγησε τελικά. Με κανέναν. Τον ήθελα πιο κοντά μου.
Αλλά δεν μπορούσε. Έφυγε πολύ θυμωμένος πολύ απελπισμένος.

Κοίταζα πάντα επίμονα το σκοτεινό κεφάλι του αναζητώντας στο βλέμμα του μια σπίθα τρυφερότητας. Να τον τραβήξω λίγο από τον πόλεμο του και να τον κάνω να αγαπήσει κάτι.
Ίσως εμένα.

Μάταια. Έλεγες ότι είχε ταυτίσει τις ήττες του με την παρακμή του κόσμου.
Αιμοδοτουσε με τα όνειρα του τον αγώνα του.
Δικαιοσύνη ισότητα ισονομία ελευθερία.
Κι όταν τα έχανε ήλπιζε.
Κι όταν τα έχανε πέθαινε.

Ελπιδοφόρος θάνατος. Τον παρακολουθούσα τον σχημάτιζα.
Και περίεργα τον ζήλευα.
Ένοιωθα μια δύναμη όχι στον άνθρωπο τον ίδιο αλλά σε αυτά τα όνειρα του.
Ένοιωθα ότι αυτά τα ήθελα και για μένα.

Οι φίλοι και οι συμμαθητές επιδίδονταν σε ασκήσεις εξουσίας. Μπάλα ξύλο ιεραρχία επικράτηση. Τόσο αστείο. Ενεργεία χαμένη στο πουθενά. Άλλα θα έκανα εγώ. Όχι αυτά.

Έκανα πολλά και διαφορετικά.
Ήθελα πολλές εμπειρίες για να χορταίνω τον ανήσυχο νου μου αλλα ότι και αν έκανα παρούσες πάντα απαιτώντας λόγο για κάθε απόφαση για κάθε αποτέλεσμα οι δασκάλες μου,

Δικαιοσύνη ισότητα ισονομία κοινωνία ελευθερία. Βασανιστικές επιμονές αλλα και τόσο
ιδανικές αληθινές ζωογόνες. Η πιο γλυκιά αντίφαση, η πιο προκλητική σχέση
από όλες. Να είσαι ο λόγος ύπαρξης της αλήθειας του κόσμου. Να υπάρχεις μονό γιατί είσαι αυτό.

Ίσως αυτά να σκεφτόμουν όταν κάποιος μπήκε στο μπαράκι και ανακοίνωσε ότι υπάρχει νεκρός.
Και ότι οργανώνονταν διαμαρτυρία στο χημείο.
ΝΕΚΡΟΣ;; Απίστευτο. Μα πως μπορεί να έγινε;
ΤΟΝ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΕ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ;;

Δεν είμαστε καλά. Τρελάθηκαν και άρχισαν να πυροβολούν; Τα έχουν παίξει οι τύποι;
Σε κάθε περίπτωση το γεγονός έπρεπε να καταγγελθεί. Κατάληψη στο χώρο του χημείου λοιπόν.

Αποκλεισμός του χώρου από την αστυνομία.
Δεν φεύγει κανείς μας μήνυσαν. Η σύγκλητος συνεδριάζει για πτώση του ασύλου.
ΧΑ ΧΑ αυτά δεν γίνονται.
Ξημέρωσε. Με την σύμφωνη γνώμη του εκπροσώπου των φοιτητών στη σύγκλητο καταπίπτει το άσυλο.

Εισβάλουν με τα πολυβόλα ανά χείρας. Ρίχνουν ότι χημικά διαθέτουν μέσα στο χημείο σε κλειστό χώρο δηλαδή. Κόλαση για τους κολασμένους. Είμαι μόνος μου σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη από δακρυγόνα τα οποία δεν μπορούν να φύγουν από πουθενά.

Μάλλον θα πεθάνω σε λίγο λοιπόν.
Νοιώθω την κάνη του πολυβόλου καρφωμένη στο κεφάλι μου. Με τραγανέ κάτι αρματωμένοι μέσα από τόνους δακρυγόνων και σιγά σιγά αρχίζει να διακρίνετε η κεντρική πύλη του χημείου.

Με σημαδεύουν καμιά πενηνταριά αρματωμένοι
μπάτσοι καθώς με βγάζουν έξω.
Ακριβώς μπροστά στην πόρτα το παλικάρι αυτό
ήταν λιπόθυμο και κάποιοι ματατζηδες τον περιεργάζονταν.

Ετοιμάζονταν να τον σύρουν στην κλούβα.
Ήταν διπλά μου. Σκύβω και τον σηκώνω.
Τον μεταφέρω κάποια μέτρα. Είναι πολύ πιο μεγαλόσωμος από εμένα και εγώ πολύ κουρασμένος. Δεν επρόκειτο να καταφέρω τίποτα.
Κάποιοι με βοηθάνε. ο ένας είναι ματατζης.

Μάταιο εκ μέρους μου.
Είμαι σχεδόν έτοιμος να λιποθυμήσω.
Παρατάω την οποιαδήποτε προσπάθεια και προσπαθώ να σταθώ όρθιος.
Άλλος αρματωμένος με σπρώχνει να ενταχτώ σε κάποια ομάδα συλληφθέντων.

Χέρια στο κεφάλι είναι η εντολή.
Μας ξαναχωρίζουν σε μικρότερες ομάδες και μας οδηγούν στις κλούβες.
Από εκεί είκοσι πέντε μέρες στην ασφάλεια.
Στον ανακριτή. Οι άνω των είκοσι κάτι ετών θεωρούνται υποκινητές και προφυλακίζονται.

Ο εισαγγελέας ανακοινώνει το κατηγορητήριο.
Όλος ο ποινικός κώδικας και απόπειρα ανθρωποκτονίας. Καλά πάμε για ισόβια.
Απαγόρευση εξόδου από την χώρα.
Κάθε 15 ήμερες παρουσία στο ΑΤ.
Η δίκη αναβάλλεται συνέχεια επί πολλά έτη.

Τέλος όταν θα έρθει στο ακροατήριο καταδικαζόμαστε όλοι για διατάραξη κοινής ειρήνης σε τέσσερεις μήνες με αναστολή.

Αυτή λοιπόν είναι η μικρή πικρή ιστορία
αυτουνού που τον είπαν προδότη ασφαλίτη εγκάθετο χίτη και ταγματασφαλίτη.
Ας ηρεμήσουμε παιδία.
Η δουλειά της αστυνομίας είναι να μας ελέγχει.
Χωρίς ρουφιάνους δεν μπορεί να το κάνει.

Το ΚΚΕ είναι το κόμμα του ευχαριστημένου λαού.
Θέλει ικανή μάζα για να νοιώθει ότι έχει λόγο ύπαρξης. Μάζα που αφομοιώνει και τον μπάτσο τον φούρναρη τον στρατηγό τον σκουπιδιάρη.
Κάποιοι έχουμε πετάξει πολύ πέρα από όλα αυτά.

Κάποιοι είδαμε κάποτε μικρές όμορφες μέρες στο μακρινό μέλλον. Και θυμάμαι πάντα έναν τύπο που φώναζε στη συνέλευση. Αν τολμήσουν να μπουν να αυτοκτονήσουμε όλοι και να μας βρουν νεκρούς.

Και μια κοπελίτσα του απάντησε.
Δεν θέλουμε να πεθάνουμε ρε το καταλαβαίνεις;
Είμαστε νέοι ρε το καταλαβαίνεις;
Ευχαριστώ τον φίλο που μπήκε στον κόπο να φτιάξει το βίντεο.

Με πολύ αγάπη προς όλους που ασχολήθηκαν με την αφεντομουτσουνάρα μου.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ του ΣΤΑΥΡΟΥ.
(Να είσαι καλά ρε πατέρα στον ουρανό. Ναι μην ανησυχείς. Τελικά είμαι καλός μαθητής και δεν κάνω κακές παρέες. Δώσε φιλιά στον πάππου μου.)