Ο Χί και ο Τζί [2]

χ: Ακούς;
G: Τι θέλεις;
χ: Συγνώμη...
G: Το ξέρεις πως δεν έχει νόημα να μου ζητάς συγνώμη.
χ: Ναι...
G: Δεν αποσκοπώ στο να σε στεναχωρήσω.
χ: Αλλά;
G: Στο να σε ξυπνήσω. Δεν είσαι ο εαυτός σου...
χ: Το ξέρω...
G: Το ξέρω ότι το ξέρεις..
χ: Το ξέρω ότι το ξέρεις ότι το ξέρω.
G: Χα! Αποκτήσαμε και χιούμορ ε;
χ: Ε ναι.. Όσο μιλάω μαζί σου σκοτώνω την σοβαροφάνεια μου.
G: Χαίρομαι.
χ: Κι εγώ.
G: Τι με ήθελες.
χ: Σκεφτόμουνα ..και κατέληξα στο ότι είχες δίκαιο. Και ήθελα να ζητήσω συγνώμη. Σε πρόδωσα..
G: Τι σκεφτόσουν ακριβώς;
χ: Το πόσο όμορφα ένιωσα τον Δεκέμβρη. Μάλλον είχα γίνει για λίγο G.
G: Με εκνευρίζεις.
χ: Γιατί;
G: Μου θυμίζεις πως όλες τις άλλες στιγμές δεν είσαι G!
χ: Και είμαι τι;
G: Είσαι Μ(ι)
χ: Δηλαδή;
G: Μαλάκας.
χ: χαχαχαχαχαχα
G: Έτσι γέλα με τα χάλια σου.
χ: Θα σταματήσεις να με κράζεις; Να μιλήσουμε σε φώναξα όχι να μου γαμήσεις την ψυχολογία.
G: Καλά sorry παρεκτρέπομαι μερικές φορές. Με εμπνέει η φάτσα σου!
χ: Τι λέγαμε;
G: Για τον Δεκέμβρη. By the way σκεφτόμουν πως κάνατε πολύ χοντρή μαλακία.
χ: Δηλαδή;
G: 10.000 άτομα στους δρόμους, ποιος ο λόγος να καβατζόνεστε στο άσυλο;
χ: Αν σε πιάσουν την γάμησες, και το ξέρεις πολύ καλά αυτό! Θυμάσαι τι ξύλο είχε πέσει το '95 στο Πολυτεχνείο;
G: Ναι ρε παιδί μου, αλλά τότε μιλούσαμε για πολύ λιγότερο κόσμο. 10.000 άτομα δύσκολα μαντρώνονται. Σκέψου να ήσασταν πιο επιθετικοί. Όσα χημικά και να ρίξουν, ότι και να κάνουν, 10.000 άτομα δε μπορούν να τα σταματήσουν.
χ: Χμμμ...
G: Εμ.....
χ: Όντως μεγάλη μαλακία! ....
G: Άντε γαμήσου ρε ηλίθιε.
χ: Τώρα γιατί βρίζεις;
G: Δε σε έβρισα σχεδόν καθόλου σήμερα. Ε και πρέπει να κλείσει ο διάλογος λίγο θεαματικά!
χ: lol

dekemvriana - good quality from dimitris meletis on Vimeo.