Γενιά Του Χάους - Παροξυσμός

Η σώφρων όχλος στύνει στην ψυχή μου

Ηθική και κτηνωδία, γυάλινες λίμνες

Ο Νόμος χλευάζει την ανθρωπιά μου

Δίψα για αίμα, γυάλινες ελπίδες

...Στάχτες τα χαμόγελα σου

κι' αναπηρικά καροτσάκια

για τα παιδιά των δρόμων

που δεν μεγάλωσαν ποτέ.

Σ' άκουσα ένα βράδυ να ουρλιάζεις

στ' όνομα της ειρήνης

Πρόσεξα πως όταν είδες

τα γκρίζα δίπλα σου τσιμέντα

Τα όνειρα στους τοίχους αφισοκολλημένα

τους μπάτσους που δεν σέβονταν την νύχτα

Σάστισες τότε ξαφνικά

αναρωτήθηκες "γιατί;"

...

Κι η κραυγή σου έγινε

πολεμική ιαχή

Όταν ο clοwn του τσίρκου

Αυτοκτόνησε πάνω στη σκηνή

όλοι το νόμισαν μέρος του show

και γέλασαν ακόμα πιο πολύ.

Όταν ο clοwn του τσίρκου

Αυτοκτόνησε πάνω στη σκηνή

όλοι το νόμισαν μέρος του show

και γέλασαν ακόμα πιο πολύ.