Σελίδες

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Εμετικά ρατσιστικά μηνύματα στην παρέλαση που έκαναν τα ΟΥΚ μπροστά σε μικρά παιδιά


Ούτε μια ώρα στο στρατό τους.
Σκατά στους φασίστες.

Ψάχνουμε ρουφιάνους για την συλληφθείσα τρομοκράτισσα

Επειδή έχουμε κλάσει μέντες και ως γνήσιοι τρομοκράτες θέλουμε να φοβίσουμε οποιονδήποτε νέο αντιστέκεται, γνωστοποιώντας του πως οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να συλληφθεί και να συκοφαντηθεί, δημοσιεύουμε την φωτογραφία της παρακάτω τρομοκράτισσας.

Οι δωσίλογοι μπορούν να καλούν ανώνυμα στα παρακάτω τηλέφωνα: 1014, 1964. 170
(Θα αναρωτιέστε γιατί έχουμε τρία τηλέφωνα. Κάπως θα πρέπει να δικαιολογήσουμε τόσους διορισμούς.)

 

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

[20-3-2010] - Καραγκιόζης και συναυλία για την οικονομική ενίσχυση του Μάριου Ζ.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ, μετά από σειρά τεχνικών δυσκολιών και γκαντεμιάς, καταστροφή του 1/4 των λήψεων, παραθέτω μερικά πλάνα από την εκδήλωση αλληλεγγύης με παράσταση καραγκιόζη και συναυλία για την οικονομική ενίσχυση του Μάριου Ζ. 

Σε γενικές γραμμές το κλίμα ήταν πάρα πολύ ευχάριστο ειδικά με την παρουσία των πιτσιρικάδων που ήλθαν να απολαύσουν την παράσταση.  Η συγκέντρωση έκλεισε με ένα δυναμικό live.

Απ' όσο φαίνεται όλα αυτά αποτέλεσαν κίνδυνο για την "Δημοκρατία" η οποία αποφάσισε να στείλει 3-4 διμοιρίες στα γύρω στενά για την ασφάλεια του τόπου. Έπειτα από τον προπηλακισμό που δέχθηκαν με ύβρεις συνθήματα και μερικές πέτρες που εξοστρακίστηκαν πάνω τους, απομακρύνθηκαν.

 Το χρονικό της σύλληψης-προφυλάκισης του Μάριου Ζ. a la Karagiozis

Συναυλία



Και τα ΜΑΤ στο πάρκο Ναυαρίνου


Μην ξεχνάμε επίσης: 

Και μην ξεχνάμε φυσικά, παρέμβαση σε κάθε πόλη και σε κάθε γειτονιά!

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Μια ιστορία κάμερας, και μια ιστορία καμεροφοβίας.. Και ένα ερώτημα προς τους καμεροφοβικούς...

6/12/09:
Στο δρόμο, καταγράφοντας... 
Πανεπιστημίου και Αιόλου.. Γίνετε ντου από τους συμμορίτες της ομάδας Δέλτα..
Πίσω μου γίνετε μια "Σύλληψη" η οποία ευτυχώς καταγράφεται από την κάμερα μου.
Τρέχω και φωνάζω "το όνομα σου φίλε, το όνομα σου". Ο συλληφθείς μου απαντάει.
Μιλάω με την νομική βοήθεια (100.000 respect στα παιδιά). Αναφέρω το όνομα του παιδιού και ενημερώνω πως έχω βίντεο από την σύλληψη. 

Λίγες ώρες αργότερα λαμβάνω τηλεφώνημα από την νομική βοήθεια η οποία με φέρνει σε επαφή με τον δικηγόρο του παιδιού.

Ο δικηγόρος με ενημερώνει πως το παιδί κινδυνεύει καθώς του αποδίδονται κακουργήματα. Οι μπάτσοι ισχυρίζονται πως κρατούσε ένα κοντάρι με κόκκινη σημαία με το οποίο χτύπησε τα γουρούνια καθώς είχε καλυμμένο το πρόσωπο του.

Μέσα σε λίγη ώρα δημοσιεύεται το βίντεο καθώς και κάλεσμα για μάρτυρες. Αστραπιαία βρίσκονται μάρτυρες.

Το βίντεο κατατίθεται. Φαίνεται ξεκάθαρα πως κουκούλα δεν υπάρχει και το κοντάρι έπεσε από κάποιον που χτυπήθηκε από Δελτά (βλέπε φώτο) και κάποιος Δελτάς το πλησίασε στον νεαρό για του το φορτώσει.

Οπότε λίγες ώρες αργότερα βρισκόμαστε κουρασμένοι αλλά χαρούμενοι σε μια καφετέρια να αναφέρουμε τις εντυπώσεις μας από τις τελευταίες δυο μέρες.. Ελεύθερος με περιοριστικούς όρους..

11/03/10
Στο δρόμο καταγράφοντας...

Απομακρύνομαι από τους γνωστούς μου για να τραβήξω μερικά μακρινά πλάνα που θα παρουσιάσουν την μαζικότητα της πορείας.

Σύνταγμα.. Δέχομαι ψιλο-κράξιμο από 3-4 διαδηλωτές (πιθανό να διαβάσουν και το άρθρο). Ξενερώνω και βάζω την κάμερα στο τσαντάκι μου, αφήνοντας τις 5.000 "κάμερες ελέγχου κυκλοφορίας" να μονοπωλήσουν.. Λες κι αν ήμουν μπάτσος δε θα βολευόμουν σε καμιά ταράτσα να τραβάω με την άνεση μου.

Πλησιάζοντας στα Προπύλαια δεχόμαστε επίθεση μπάτσων με χημικά. Πνίγομαι και αδυνατώ και φυσικά δεν προλαβαίνω να βγάλω την κάμερα και να ξεκινήσω την καταγραφή. Πίσω μου διαπιστώνω πως μαζεύουν ένα παιδί, αν κρίνω από την τοποθεσία μάλλον τον Μάριο. 

Έπειτα δημοσιεύονται καλέσματα για συλλογή οπτικού υλικού. Δυστυχώς δεν έχω τίποτα που να βοηθάει.

Γίνεται η δίκη του Μάριου. Δε βρίσκεται "ικανοποιητικό υλικό" για να αποδειχθεί η αθωότητα του. Κρίνεται προφυλακιστέος.

Και με πολύ αγάπη και κατανόηση ρωτώ..
Θα συνεχίσουμε με το ίδιο βιολί;

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Λάμπρος Φούντας - Πέθανε Ελεύθερος! - Labros Fountas - Died FREE!




English

Αναφορά στο σύντροφο Λάμπρο Φούντα

Ο αγώνας όσων παλεύουν ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία, που αγωνιούν για κάθε «στιγμή» που δεν πρέπει να «πάει χαμένη» και διατηρούν με πείσμα την πεποίθηση ότι δεν είμαστε αδύναμοι να στεριώσουμε έναν κόσμο ελεύθερο και ανεξούσιο, απέχει από κάθε είδους μυθολογία όσο η γη από το φεγγάρι.
Ο αγώνας αυτός είχε, έχει και θα έχει αμέτρητους νεκρούς, αιχμάλωτους, αλλά και ανθρώπους που παραιτούνται γιατί χάνουν τις ελπίδες τους ή συμβιβάζονται γιατί η εξουσία βρήκε την «μικρή» ή την «μεγάλη» τιμή για να τους αγοράσει.
Όποιοι, λοιπόν, ψάχνουν για αγιογραφίες, για μάρτυρες ή για σωτήρες, για ήρωες και «ιερά τέρατα», δεν διαφέρουν τελικά σε τίποτα από εκείνους, που δεν χάνουν ευκαιρία να δείχνουν με το δάκτυλο τούς «τυχοδιώκτες», «τα απολωλότα πρόβατα», τους «ύποπτα παρεκκλίνοντες», τους πολιτικά «χαμένους από χέρι». Αναλώσιμα τα «υπερβατικά όντα» που εικονίζουν οι μεν, αναλώσιμοι και οι «ακραίοι» από τους οποίους διαχωρίζονται οι δε. Και στην μια περίπτωση και στην άλλη το ζητούμενο είναι η λήθη όσο και αν ευαγγελίζονται το αντίθετο οι υπέρμαχοι της μιας ή της άλλης κατηγορίας. Για «θυσιασμένους» μιλούν «εκστασιασμένοι» οι μεν, τα όρια της «απώλειας» προσδιορίζουν και οι δε με πολιτική ευλάβεια. Εξ ίσου ελάχιστη σημασία έχει αν η σύγκλιση επιτυγχάνεται λόγω φανατισμού ή ψευδαισθήσεων, άγνοιας ή σκοπιμότητας, για λόγους πολιτικής επιβίωσης και προβολής ή εν μέσω ασκήσεων δογματισμού. Φωνασκούν οι εν λόγω «αντιτιθέμενοι» για να πείσουν ότι έχουν «ανοιχτούς λογαριασμούς» μεταξύ τους, αλλά η απάτη δύσκολα μπορεί να κρυφθεί.
Αλλά ας είναι. Το «έργο» είναι μεν θλιβερό και χιλιοπαιγμένο, αλλά η πεπατημένη αποπνέει πάντα «σιγουριά». Πάντα; Ή μήπως όχι;
Τα παρακάτω λόγια, αλλά και όσα προηγήθηκαν, δεν αποτελούν προϊόν κάποιας υποχρέωσης ούτε καθήκοντος. Ούτε μέρος κάποιας επαναστατικής νεκρολογίας. Βρίσκονται μακριά και εχθρικά σε κάθε είδους προσπάθεια μυθοποίησης, οικειοποίησης, εμπλοκής ή απεμπλοκής, ενάντια στη λάσπη και την απαξίωση, που προσπαθεί ήδη να διοχετεύσει η εξουσία μετά την δημοσιοποίηση της ταυτότητας και της φωτογραφίας ενός νεκρού «τρομοκράτη» ύστερα από συμπλοκή με μπάτσους στην Δάφνη.
Ο Λάμπρος Φούντας, που έπεσε νεκρός κατά την ανταλλαγή πυροβολισμών με πλήρωμα περιπολικού στην περιοχή της Δάφνης είναι γνωστός για την αναρχική του δράση. Συμμετείχε από μαθητής λυκείου σε κοινωνικές πρακτικές και λίγο αργότερα στην Αναρχική Ομάδα ΜΑΥΡΟ ΑΓΚΑΘΙ, που εξέδιδε το έντυπο ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ. Είχε δράση και συμμετοχή σε πορείες, συγκεντρώσεις, κοινωνικές συγκρούσεις, διαδηλώσεις, αφισοκολλήσεις, συζητήσεις και εκδηλώσεις.
Ήταν ένας από τους χιλιάδες νέους που δεν εντάχθηκαν εκείνη την περίοδο σε καμία κομματική νεολαία, που συμμετείχαν στις μαθητικές καταλήψεις, διαδηλώσεις και συγκρούσεις πριν και μετά την δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα στην Πάτρα, οι οποίοι εμπνεύσθηκαν από τα εξεγερτικά γεγονότα του Γενάρη του 1991, αλλά και από αναρχικές απόψεις και πρακτικές, που τις οικειοποιήθηκαν με μια ζωντάνια που είναι φτωχές οι λέξεις να αποτυπώσουν. Η Αναρχική Ομάδα Μαύρο Αγκάθι, μέχρι την διάλυση της, συμμετείχε στην Συνεργασία Αναρχικών Ομάδων και Ατόμων για την Κοινωνική Αλληλεγγύη και την Πολύμορφη Δράση.
Κατά την κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1995, που έγινε ανήμερα της επετείου για την εξέγερση του 1973, ο Λάμπρος Φούντας βρέθηκε ανάμεσα στους 504 που συνελήφθηκαν από τις κατασταλτικές κρατικές δυνάμεις, που εισέβαλαν το πρωινό της 18ης Νοεμβρίου 1995 στο χώρο του Πολυτεχνείου της Αθήνας. Ήταν, λοιπόν, ανάμεσα σε τόσους και τόσους νέους αυτής της «γενιάς» που βιάστηκαν οι πολιτικώς «ορθοί» να χαρακτηρίσουν «χαμένη». Ανάμεσα σε όλους εκείνους τους συντρόφους που διάλεξαν μεριά και «ταξίδεψαν» την δεκαετία του ’90 από πορεία σε πορεία, από οδόφραγμα σε οδόφραγμα, στεκόμενοι αλληλέγγυοι με πάθος σε κάθε κοινωνικό κομμάτι επέλεγε να αντιπαρατεθεί με την εξουσία, με τα λάθη τους και τα σωστά τους την διαφορετικότητά τους αλλά και το πείσμα τους, διαψεύδοντας την κάθε εξουσία, που τους ήθελε «περαστικούς» από τους κοινωνικούς αγώνες. Όχι ότι δεν υπήρξαν και τέτοιοι. Το αντίθετο μάλιστα. Με τον Λάμπρο από τότε βρεθήκαμε τόσες και τόσες φορές πλάι-πλάι σε πορείες, συγκρούσεις και οδοφράγματα.
Πιστεύουμε, λοιπόν, ακράδαντα ότι εκείνο που αφήνουν πίσω τους οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι είναι ΤΑ ΟΣΑ ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΙ ΟΧΙ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΑ στην απελευθερωτική διεργασία από τα δεσμά της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Αυτά αποτελούν παρακαταθήκη που ξεπερνά τις όποιες ανάγκες, αποφάσεις ή επιλογές.
Επειδή, τα μέσα δεν αποτελούν αυτοσκοπό, δεν διαχωρίζουν όσους αγωνίζονται, αλλά απελευθερώνουν δυνατότητες, δεν καθαγιάζουν όσους επιλέγουν την μια ή την άλλη μορφή, ούτε τους εξυψώνουν γεμίζοντας τους με οποιουδήποτε είδους παράσημα. Δεν υπάρχουν γενικά και αόριστα άδικα χαμένοι σύντροφοι. Ούτε το κύριο, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, είναι η αναζήτηση επιχειρησιακών λαθών.
Άλλο τόσο, όμως, δεν μας κάνει και η λογική ότι οι εξηγήσεις είναι προνόμιο των ιερατείων, των μυημένων ή κάποιων περισπούδαστων εσωτερικών υποθέσεων ή ότι απέναντι σ’ όσους κάθε φορά ασχολούνται με υποθέσεις και πλέκουν σενάρια η απάντηση μπορεί να αρχίζει και να τελειώνει με το απόφθεγμα: οι «απώλειες» είναι «αναγκαίο κακό». Οι τοποθετήσεις πρέπει να είναι ντόμπρες και σταράτες.
Κλείνουμε, αποχαιρετώντας τον Λάμπρο με μία ινδιάνικη ευχή (και βεβαιότητα):
«Την επόμενη φορά (που θα βρεθούμε) θα είναι καλύτερα!»
11/3/2010
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗ ΑΘΗΝΑΣ

Πηγή: Www.AnarchyPress.Gr

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

Everything is OK!

Η ομάδα του Everything is OK σε ένα κολάζ από διάφορες περιπέτειες τους προσπαθώντας να ξυπνήσουν τον κόσμο.. Απλά καταπληκτικοί...Wake Up People!

Πηγή: http://www.youtube.com/user/zeitgeistgreece

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

11/03/2010 - Βίντεο από τις απεργιακές κινητοποιήσεις στην Αθήνα

Μουσείο-Σύνταγμα-Ομόνοια


Συγκρούσεις στην Ομόνοια


Μπάτσοι χτυπάνε κόσμο στις σκάλες του Ηλεκτρικού στην Ομόνοια. Αποδοκιμάζονται και εν τέλει απωθούνται.


Η Αθήνα μετά την πορεία


Διωγμός μπάτσων από την πλατεία Εξαρχείων

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

[Video] - 6/03/2010 - Εργασίες στην πλατεία Εξαρχείων!

Συλλογικότητες, κάτοικοι, και διάφοροι άνθρωποι των Εξαρχείων εργάστηκαν στην πλατεία θέλοντας να της δώσουν ζωή.. Πλέον κούνιες, ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι με ζωγραφιές στο δάπεδο και μια μπασκέτα είναι στην διάθεση μικρών και μεγάλων πιτσιρικάδων..

Πραγματικά δόθηκε ζωή στην πλατεία η οποία και ελπίζω να μην παραδοθεί πάλι στην πρέζα..

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010